Spacerem po ulicach Chin

ruchliwa ulica z zegarkami różnych marek, HongKong 2009

Zapraszam na chiński spacer lub spacer chińskimi ulicami. Taki z parasolką, która chroni przed promieniami słońca i obowiązkowo z filtrem przeciwsłonecznym w kieszeni faktor 70 (nie przesadzam mają takie). Albo z maską na buzi, która chroni przed spalinami w godzinach szczytu bądź rozprzestrzenianiem się bakterii, kiedy my jesteśmy przeziębieni. Dbamy o zdrowie innych, nie chodzimy do pracy z czerwonym kinolem od kataru i bólem gardła, a jak już chodzimy to w maseczce takiej chirurgicznej.

Spacer zaczynamy od dzielnicy finansowej Pudong w Shanghai - w 2009 roku zamieszkiwało ją ok 2,7 mln ludności, a gdzie pozostała cześć miasta. Są godziny wczesne wieczorne, gwar ulicy, pośpiech, cykające przeraźliwie cykady, zaznaczające fakt, że już jest po deszczu, gorąco i parno, z zapachem przygotowywanego w restauracjach jedzenia, czuć olej sezamowy i parowany jaśminowy ryż. 

nieświadoma, że za chwilę być może będziemy jeść siekanego szczura zamiast królika,
nie pamiętam czy pokazałam kelnerowi
w słowniku obrazkowym szczura czy królika, Shanghai 2009

Nad nami górują wieżowce sięgające chmur, czujemy się jak liliputy, od spoglądania w górę boli kark, trzeba rozmasowywać szyję. Warszawski Intercontinental Hotel i Złota 44, wieżowiec zaprojektowany przez Liebeskinda - to nie to samo. Śpimy w Otwieraczu - taki mały luksus po długiej podróży spędzonej w samolocie. 

mieszczące się obok siebie dwa hotele sieci Hyatt, chcieliśmy spać w hotelu 
mieszczącym się w Jin Mao Tower (ten na pierwszym planie), 
ale okazało się, że Shanghai Word Financial Cenetr go przerósł
 i spaliśmy własnie w Otwieraczu (drugi plan),
dzielnica Pudong, Shanghai 2009

A następny dzień rozpoczynamy od zwiedzania starego miasta, leżącego w dorzeczu rzeki Jangcy. Tłoczno tu, kolorowo, duszno i dźwięcznie - bo gdzieś z tłumu dobiegają odgłosy chińskiego teatru cieni. Podchodzę blisko, niestety nieprzyjemny zapach mnie odciąga od tego miejsca - zapach psującego się białka połączony z smażonym olejem. Okazuje się, że źródłem tego zapachu jest jeden z przysmaków Chińczyków - sfermentowane tofu. 

stare miasto w Szanghaju - tłoczno i gorąco, a do tego orientalnie

Wypadałoby jeszcze odwiedzić ogród Yuyuan, zlokalizowany blisko starego miasta. Tak też robimy, ale zapraszam na wycieczkę po ogrodach chińskich w następnym odcinku.
Dopada nas lekki głód, może by coś zjeść? Może kaczkę po pekińsku?

kaczki - zapewne przygotowywane na kaczkę po pekińsku, Yangshou, Chiny 2009

Do wyboru mamy: kaczka po pekińsku, pierożki w Yangshou, sfermentowane tofu lub taki uliczny fast food. Tym razem szkoda nam czasu - stawiamy na narodowy fast food z chińskiej garkuchni.

takie jedzenie, jest przepyszne - świeże, ciepłe i pachnące, duża różnorodność i ten dreszczyk emocji,
jak to będzie smakować, na ulicy gdzieś w Chinach, nie pamiętam gdzie

A popołudniem spacer po urokliwych uliczkach wokół ogrodu w Suzhou. 

ogrody w Suzhou zwiedzone, czas zacząć penetrację uliczek tego 2-milionowego miasteczka,
Suzhou, Chiny 2009

I przechadzając się leniwym krokiem podglądamy zwyczajne życie Chińczyków

uliczki Yangshou, Chiny 2009

Nieoczekiwanie zaskakuje nas deszcz, ale on w tym klimacie przynosi ulgę od gorąca i oczyszcza powietrze. To nie jest problem. Mamy czym oddychać.

i po deszczu, na deptaku w Guilin, Chiny 2009

Zaglądamy do ulicznego straganu ze świeżymi owocami, kupujemy carambolę i trochę włochatych rambutanów. Idziemy dalej, ale powoli nogi nie chcą już nas nosić.

popołudniowy targ ze świeżymi owocami, gdzieś na jednej z ulic w HongKongu, Chiny 2009

Może resztę drogi pokonamy metrem lub tramwajem. Może takim kolorowym jak ten, a może ....

... albo takim niebieskim jak ten.

Trudna decyzja, bierzemy taksówkę, to nic, że przejazd nią nie należy do najtańszych, szkoda czasu na zastanawianie się jakim tramwajem dojechać i gdzie się przesiąść na metro. Zresztą w HongKongu dużo łatwiej porozumieć się w języku angielskim - na szczęście tutaj wszyscy nim mówią. Nie to co Shanghai lub Suzhou, gdzie musieliśmy się nieźle namachać rękoma, aby coś załatwić, nawet mini rozmówki polsko-chińskie okazały się mało przydatne. Bo dane słowo było wypowiedziane innym tonem i znaczyło zupełnie coś innego - język chiński to język toniczny. Chińczycy są bardzo weseli.

wsiadamy do taxi i jedziemy na ferry boat, będziemy płynąć na wyspę Lantau, HongKong 2009

Z portu wracamy jednak komunikacją miejską. Nie ma co się zastanawiać nad taksówką.

arterie ulic w HongKong

Jeszcze nie wracamy do hotelu, zaglądamy jeszcze do dzielnicy światowej finansjery.

gdzieś w dzielnicy finansowej w HongKong

Nie zauważamy jak się ściemnia. Czas wracać do hotelu.

HongKong nocą

I jak Wam się podobało? Zmęczeni czy zaciekawieni?
Tak jak pisałam, że do Chin jeszcze wrócę nie jeden raz. Słowa dotrzymałam.

na ulicach Guangzhou (Kanton), Chiny 2013