Góry moja przestrzeń i wolność

Tatry Słowackie, Łomnica, maj 2009, dobrze, że była mgła i nie widziałam, co jest pod nią

Uwielbiam góry, piesze wycieczki, kiedy się wspinam i wspinam i wchodzę na szczyt, obejmując wzrokiem całą przestrzeń, aż do horyzontu. Mam wtedy ogląd na wszystko z góry, jest to pewien rodzaj być może kontroli, bo lubię mieć wszystko w zasięgu wzroku.

Ta przestrzeń, wiatr i błękit nieba, i cisza, i myśli. A na końcu strach, bo wszystko byłoby dobrze, gdyby nie towarzyszący mi od małego - lęk wysokości. Lubię góry i tak!

zejście do Doliny od strony Morskiego Oka okazało się bardzo karkołomne,
Tatry, Dolina Pięciu Stawów, sierpień 2006

Polskie Tatry są przeurocze i latem i zimą. Niestety na Giewont nie weszłam, bo przemyślałam sprawę. Nie zeszłabym. Zresztą miałam problem z przechadzką szczytami na Kasprowy Wierch.

w drodze na Kasprowy Wierch, Tatry, sierpień 2006

Wejście na Kasprowy Wierch od strony Kuźnic jest przepiękne, można podziwiać widoki, wszędzie zieleń, półcień, szum rwącego potoku, który napotyka na swojej drodze omszałe głazy, uderzając w nie ze zdwojoną siła. 

na szlaku, Tatry, maj 2009

Najciekawszymi okazały się góry Huangshan, gdzie po schodach, które prowadziły przez cały łańcuch górki, spacerowały w klapeczkach Chinki. To nie były schody, które można spotkać w Błędnych Skałach. Góry piętrzyły się ostrymi graniami, gdzieniegdzie porosłymi drzewami, trudno dostępne, w niektórych partiach spowite mgłą mimo godzin popołudniowych.

góry Huangshan, Chiny 2009

Najbardziej mrożącym w żyłach krew był lot awionetką nad Kilimandżaro - obudził mnie powiew chłodu, nie wydaje mi się, aby przyczyna tkwiła w klimatyzacji. To Kili wiało chłodem.

lot nad Kilimandżaro, w drodze do Parku Masai Mara, Kenya 2003

Ale prawdziwa przygoda czekała nas w Parku Tangariro, kiedy trzeba było pokonać swoje słabości, nie dać się górze i dotrzeć nad Szmaragdowe Jezioro.

wspinaczka do Szmaragdowego Jeziorka, najgorsze przed nami, National Park Tangariro,
Nowa Zelandia 20012

Łzy w oczach, wiatr i ciężki plecak, a w okół popiół wulkaniczny i skały przypominające swoim wyglądem koks, żadnej roślinności - krajobraz iście księżycowy.

National Park Tangariro, Nowa Zelandia 2012

Najbardziej spektakularny poranek przywitał nas Kaikourze, kiedy przybyliśmy naszym vanem późnym wieczorem, aby następnego dnia wypłynąć na ocean i podziwiać wieloryby. Widok o poranku zachwycił mnie bardzo, plaża i wschód słońca, a z drugiej strony ośnieżone szczyty górskie.

Kaikoura, Nowa Zelandia 2012

A co powiecie na to, kiedy można wygrzewać się w górach w basenie, z którego rozpościera się widok na góry? Kwiaty, cisza, słońce i górskie powietrze, bajkowo!

gdzieś w Indiach

Jaskinie to też góry, tylko że pod ziemią. Takich gór jest cała masa na Borneo, zamieszkują je jaskółki, nietoperze i karaluchy. Jaskinie są przeogromne, niektóre z nich mają tzw. okno edenu, tak jak na zdjęciu poniżej. Te bramy raju, to okna na powierzchnię, gdzie roślinność jest niezmieniona od kilku tysięcy lat, bo turysta nie zdeptał jej swoim butem.

jedna z jaskiń na Borneo, Malezja 2013

A wyprawa rzeką do wodospadu Salto Angel, to dopiero przygoda, która rozpoczęliśmy w wiosce Indiańskiej Canaima w Wenezueli. Dotrzeć do tego miejsca było niezwykle trudno.